راهنمای بیمه صحی برای مهاجران

 بیمه صحی چیست؟

بیمه صحی یا بیمه طبی، قراردادی بین شما و بیمه‌گر صحی است. این بیمه قسمتی از یا تمام هزینه های مراقبت های صحی شما را در ازای پرداخت یک هزینه‌ی ماهانه پوشش می‌دهد. هزینه ماهانه بیمه ای که پرداخت می کنید حق بیمه نامیده می شود.

داشتن بیمه صحی را می توان تحت پوشش بودن یا بیمه بودن نامید. بیمه درمانی می تواند شما را از پرداخت صورتحساب‌های سنگین طبی بی‌نیاز سازد. معمولاً بهتر است حق بیمه ماهانه پرداخت کنید تا اینکه یک باره با یک صورتحساب سنگین از یک شفاخانه مواجه شوید.

پلان‌های بیمه صحی معمولاً هزینه خدمات زیر را پرداخت می کنند:

• معاینه و تشخیص طبی توسط داکتر
• آزمایش ها، تصویربرداری و واکسین ها
• خدمات صحت روانی
• مراقبت های فوری و خدمات اضطراری
• داروهای تجویزی

شرکت های بیمه صحی پلان‌های متعددی با حق بیمه‌های متفاوت ارایه می‌کنند. هر پلان دارای پوشش و شرایط خاص در ازای یک حق بیمه ماهانه مشخص است. برخی از ارائه دهندگان بیمه صحی هزینه خدمات بینایی سنجی و مراقبت از دندان را نیز پرداخت می‌کنند.

شرکت بیمه معمولاً تمام هزینه‌‌ها را پرداخت نمی‌کند. ممکن است زمانی که خدمات صحی دریافت می‌کنید، مجبور به پرداخت فرانشیز باشید. فرانشیز مبلغی است که باید قبل از اینکه بیمه شما شروع به پرداخت هزینه مراقبت‌های صحی شما کند بپردازید.

شما همچنین ممکن است مجبور به پرداخت‌های مشترک برای برخی از خدمات صحی و نسخه‌ها شوید. هر پلان همچنین مشخص می کند که به کدام داکتران و موسسات صحی مراجعه کنید.

چگونه می توانم بیمه صحی دریافت کنم؟

در ایالات متحده، شما می توانید بیمه صحی را از روش‌های زیر دریافت کنید:

• برنامه ‌های بیمه دولتی (صحت عامه)
• وظیفه‌تان، با کمک کارفرمای خود
• بیمه صحی خصوصی که شما خودتان می‌خرید

برنامه های بیمه صحی دولتی

برنامه های بیمه صحی دولتی به افرادی که قدرت خرید بیمه صحی ندارند یا شرایط خاصی را پوره می‌کنند پیشنهاد می‌شود. این بیمه‌ها توسط دولت فدرال یا ایالتی ارائه می‌شوند. همچنین می توان آن را برنامه صحت عامه نام گرفت.

 مدیکید (Medicaid)

مدیکید یک برنامه صحت عامه ارائه شده توسط ایالت شما است. این پروگرام بیمه را برای کلانسالان مسن تر، افراد دارای معلولیت، کودکان، زنان باردار و خانواده هایی که درآمد پایینی دارند، بیمه فراهم می کند. برخی از خانواده های پناهنده زمانی که برای اولین بار به ایالات متحده می رسند در مدیکید ثبت نام خواهند شد. 

CHIP

برنامه بیمه صحی اطفال (CHIP) پوشش صحی رایگان یا کم هزینه را برای اطفال فراهم می کند. این برنامه برای خانواده هایی است که درآمدشان آنقدر هست که واجد شرایط مدیکید نیستند. در برخی از ایالت ها،چیپ زنان باردار را پوشش می دهد.

مدیکید و چیپ برای مهاجران

مهاجرانی که غیر شهروندان واجد شرایط هستند، در صورت برآورده کردن شرایط درآمدی و اقامتی ایالت خود، عموماً واجد شرایط میدیکید و چیپ هستند.

افراد غیر شهروند واجد شرایط عبارتند از:

• دارندگان گرین کارت (دارندگان اقامت دائم قانونی)
• پناهندگان و پناهجویان
• تازه‌واردان کوبایی/ هائیتی
• آزادی مشروط بشردوستانه
• غیر شهروندان، همسران، فرزندان، و یا پدر و مادر قربانی خشونت
• قربانیان قاچاق و همسر، فرزند، خواهر و برادر یا والدین آنها

بسیاری از غیرشهروندان واجد شرایط، از جمله دارندگان گرین کارت، باید 5 سال پس از دریافت وضعیت مهاجرت واجد شرایط صبر کنند تا بتوانند برای مدیکید درخواست دهند. پناهندگان و پناهجویان مجبور نیستند 5 سال صبر کنند. در 21 ایالت، کودکان و زنان باردار مجبور نیستند برای 5 سال صبر کنند تا پوشش چیپ را دریافت کنند.

مهاجرانی که به طور قانونی در ایالات متحده حضور ندارد و یا بدون مدرک هستند به طور کلی واجد شرایط برای مدیکید یا چیپ نیستند. برخی از ایالت ها به افراد واجد شرایط از نظر درآمدی اجازه می دهند که بدون در نظر گرفتن وضعیت مهاجرتی شان برای مدیکید و چیپ درخواست بدهند. این ایالت‌ها عبارتند از کالیفرنیا، ایلینویز، ماساچوست، نیویورک، اورگان، و واشنگتن.

مدیکید اضطراری

مدیکید اضطراری برای مهاجرانی در دسترس است که «غیرشهروندان واجد شرایط» در نظر گرفته نمی‌شوند، اما سایر شرایط درآمدی و اقامت ایالتی را دارا می‌باشند. مهاجران بدون مدرک می توانند خدمات مدیکید اضطراری دریافت کنند. مدیکید اضطراری هزینه خدمات اضطراری، از جمله بستری شدن در شفاخانه را می پردازد.

شما مجبور نیستید وضعیت مهاجرت خانواده خود یا افرادی که با آنها زندگی می‌کنید را افشا کنید. اطلاعات بیشتر در مورد پوشش بیمه صحی دولتی برای مهاجران.

مدیکید و چیپ هزینه عمومی محسوب نمی شوند مگر اینکه برای مراقبت های طولانی مدت در یک موسسه صحی دولتی مانند یک مرکز نرسینگ استفاده شوند. درباره قانون هزینه عمومی بیشتر بدانید.

مدیکر

 مدیکر یک برنامه صحت عامه فدرال برای ارائه پوشش صحی خصوصاً برای افراد 65 ساله یا مسن‌تر است. مدیکر همچنین برای افراد جوان معلول و افراد مبتلا به مراحل پایانی بیماری گرده یا بیماری لو گریگ (ALS) در دسترس است. شهروندان ایالات متحده و دارندگان گرین کارت می توانند برای مدیکر درخواست دهند اگر شرایط شمولیت را داشته باشند.

انواع متعددی از مدیکر وجود دارد، از جمله:

بخش A: بیمه شفاخانه
بخش B: بیمه طبی
بخش D: دواهای تجویزی

حق بیمه برای بخش A برای افرادی که مالیات مدیکر را برای حداقل 10 سال پرداخت کرده اند رایگان است. هزینه کل مدیکر بسته به درآمد شما متفاوت است.

ویک (WIC)

 زنان، نوزادان و کودکان (WIC) به کودکان زیر پنج سال، زنان حامله و مادران شیرده از خانواده های کم عایدی را کمک کرده می تواند. ویک بر تغذیه، تأمین مواد غذایی و بهبود دسترسی به خدمات صحی و خدمات رفاه اجتماعی تمرکز دارد. ویک یک برنامه‌ مراقبت صحی است که توسط ایالت شما ارایه می‌شود.

زنان و کودکانی که وضعیت مهاجرتی دارند، از جمله مهاجران بدون مدرک، می توانند درخواست WIC بدهند.

بیمه درمانی خصوصی

اکثریت آمریکایی ها پوشش بیمه صحی خصوصی دارند. بیش از نیمی از افرادی که در ایالات متحده آمریکا زندگی می کنند بیمه صحی خصوصی از طریق وظیفه خود دارند. افرادی که بیمه مبتنی بر اشتغال را ندارد می توانند بیمه صحی را مستقیماً از یک ارائه دهنده بیمه خریداری کنند.

بیمه صحی از محل کار

مشاغلی که بیمه صحی ارائه می دهند بخش بزرگی از هزینه های بیمه صحی را پرداخت می کنند. کارمند بخشی از هزینه های بیمه صحی را پرداخت می کند. بعضی پلان‌های صحی مختلفی ارائه می‌کنند. کارکنان همچنین این امکان را دارند که همسر و فرزندان خود را با هزینه اضافی در برنامه های بیمه صحی خود شامل سازند.

در برخی شرایط وقتی وظیفه خود را ترک می کنید، می توانید پوشش خود را از طریق یک پلان دولتی به نام کبرا (COBRA) تمدید کنید. کبرا برای تیم هایی متشکل از 20 کارمند یا بیشتر در دسترس است و تنها برای یک مدت زمان کوتاه می‌باشد. شما ممکن است خودتان مجبور به پرداخت کل حق بیمه شوید. 

بازار بیمه صحی (ACA)

بازار بیمه صحی یک برنامه دولتی است که به شما امکان خرید بیمه درمانی خصوصی را می دهد. این بازار توسط قانون مراقبت مقرون به صرفه (همچنین به عنوان Obamacare شناخته می شود) ایجاد شد که اکثر شهروندان و ساکنان قانونی ایالات متحده را ملزم به داشتن بیمه درمانی می کند. بسته به اینکه چقدر درآمد دارید تصمیم گرفته می‌شود که چقدر می‌توانید برای بیمه بپردازید. شما می توانید بیمه را به شکل  آنلاین یا حضوریجستجو کنید.

شهروندان ایالات متحده و  مهاجران قانونی  می توانند از بازار ACA استفاده کنند. مهاجران بدون مدرک واجد شرایط خرید بیمه درمانی از طریق ACA نیستند. قانون مراقبت ارزان قیمت (ACA) مگر اینکه اقدام معوق برای ورود به حیث طفل (DACA) داشته باشند. از نومبر 2024، دریافت کنندگان DACA از طریق HealthCare.gov و مارکیت های مستقر در ایالت، برای بیمه صحی درخواست کرده می توانند.

غیر شهروندان باید این شرایط را داشته باشند:

• وضعیت بشردوستانه شامل وضعیت حفاظت شده موقت، متقاضیان پناهندگی، کنوانسیون ضد شکنجه، قربانیان قاچاق یا DACA
• ویزای معتبر غیر مهاجرتی
• وضعیت حقوقی از طریق قوانین دیگر (وضعیت اقامت موقت، قانون LIFE، افراد یکجاسازی خانواده)

  شرکت های بیمه صحی

شما همچنین می توانید بیمه صحی را به طور مستقیم از شرکت های بیمه صحی در ایالت خود بخرید. شما حق خرید بیمه صحی بدون در نظر گرفتن وضعیت مهاجرت خود را دارید.

 پلان‌های بیمه طبی دانشگاه‌ها

محصلان می‌توانند بیمه صحی را از طریق دانشگاه‌های خود خریداری کنند. برای درخواست بیمه صحی از طریق محل تحصیل، ممکن است مجبور باشید در تعداد معینی کردیدت درسی ثبت نام کنید. برای اطلاع از گزینه های خود با مرکز صحی خود تماس بگیرید.

  جایگزین‌های بیمه

اگر بیمه صحی نداشته باشید، مراکز درمانی و کلینیک‌هایی وجود دارند که مراقبت های طبی رایگان یا باهزینه کم ارائه می دهند.

ارائه دهندگان مراقبت‌های صحی موظف نیستند وضعیت مهاجرتی شما را بپرسند و همچنین ملزم به گزارش آن نیستند. نمی‌توان به دلیل وضعیت‌ مهاجرتی‌ کسی، مراقبت‌های طبی به کسی ارایه نکرد.

  بعدی: نحوه پیدا کردن داکتر را بیاموزید

---

مطالب بیشتر از USAHello

به دنبال معلومات خاص هستید؟

چگونه به داکتر باید رفت

صحت روان چیست؟

منابع صحت روانی

واکسین ها